الان ساعت 6 بعد از ظهر است من تازه نهار خوردم البته وقتی تونستم به استرسم غلبه کنم بعد کمی هم صحبتی با اون که اروم میکنه دلم رو، خسته شدیم یک ساله قراره این بازرس محترم بیاد و نحوه کار مارو بررسی کنه. دیگه همه همکار های من و خودم یه کابوس دایم داریم که اینها این ماه میان یا ماه آینده و البته بعد این استرس وارده یه مدت به خواب میریم و باز ما رو یه شوک میدن. خدایی آزار دهنده است یادم نمیره دفعه اول که شنیدم می خواهند بیایند و اون هم بعد موج کاری مهر ماه ما بود واقعااز خستگی و شوک نشستم به حال خودم گریه کردم و در لحظه تصمیم گرفتم محل کارم رو عوض کنم. اما واقعا کارمو دوست دارم پس قرار گذاشتم بعد امدن و رفتن بازرس من هم برم. اما نه، وقتی این همه کارمو دوست دارم و سختیشو تحمل می کنم پس ارزش داره برام یا شاید هم دلیلش ؟؟؟ می تونه باشه.

خلاصه موندیم و تا امروز هم که این بازرسها نیامدن. دلشوره دارم و پر استرس هستم تازه بعد این موج سخت امواج امتحانات پایان ترم نفسی از من خواهد گرفت.

واقعا از نظر روحی خسته ام، اما به خاطر اون که برام دنیاها ارزش داره اصلا به روی خودم نمیارم تا اون هم دلگرم باشه اما دارم می ترکم از خستگی و کلافگی.

کی شنبه میشه خدا.

این تابستون اصلا خوش نگذشت و نتونستم از اون لحظه هایی که ادم خوشش میاد در خنکای نسیم کولر بره تو خوابی که نمیشه گفت خواب است و در اون حالت خلصه کلی فکر از ذهنت عبور رو، داشته باشم یا اصلا زمانی رو نداشتم که به خودم برسم چه به اینکه به بطالت بگذرونم.

کلافه هستم و احساس میکنم در نوشتن هم تمرکز ندارم. اما کمی سبک شدم با نوشتن.

به امید همین شنبه که برای گروه ما خوشایند است.

بعدا نوشت:

شنبه اومد اما خوشایند نبود و خستگیم چندین برابر شد و باز هم استرس، خسته ام، خسته.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: