|
شنبه 29 بهمن 1390برچسب:, :: 15:37 :: نويسنده : صدرا
ایا این شجاعته که به دنبال چیزی که روش شک داری بری؟ شاید! اگر فهمیدیم و نشد کاری انجام داد چی! اگه باعث شد همه چیز را از دست بدهی چه باید کرد اگر همه دنیات خراب بشه و ساختن آن همه رویا و اینده به باد بره تا کجا باید صبر کرد. اگر ریسک نکنی با این همه تردید چطور باید کنار بیای!!! این دنیای منه در طی روز و وقتهایی که برای خودم فرصت پیدا میکنم. ایا بگم، نه ولش کن، نه پس افکار و عقایدم چه؟ وای وای به این همه تردید و اما. آره اما؛ امید ، ارزو ، و او در پس این تردید هاست که علاقه و دل است که مرا به ایستادن و مردد بودن وا میدارد و در ته این همه تردید و ماندن صدای سکوت و نیستی بس آزارم میدهد. چند روز پیش در روز عاشقی پیامکهای گوناگون به دستم رسید که همه سرشار از عشق و سرخوشی بود اما در بین همه آنها تنها یکی مرا به تفکر انداخت (سخت ترین درد وقتیه که بدونی به کسی که دوستش داری نمیتونی برسی، روز عاشقی مبارک) و یاداور شد که عشق علاوه بر لذت چه عذابی است که این دل کوچک چطور ان را به لذت تصفیه می کند. بدتر از همه اینکه حال منو توصیف می کرد. شاید روزی قصه خودمو نوشتم اما، و دلیل اسم وبلاگم که اما است رو دانستید.
نظرات شما عزیزان: 
 |
|||||||||||||||||||||||||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
